SÝKN

I)

a.

1) free from guilt, innocent (s. af manndrápi);

2) declared innocent, acquitted; gera e-n syknan, to acquit one.

II)

f. the state of being sykn; fœra (bera) fram syknu e-s, to declare one’s innocence, = gera e-n syknan.

* * *

adj. an eccl. term, in sýkn dagr; the more correct form is sœkn, N. G. L. i. 385; [from sókn, Dan. sögne-dag]:—a day on which lawsuits and actions are permitted (= Lat. dies fastus), opp. to a holy day or Sabbath; in the phrase, sýknt eða heilagt, sýngnt (sic) eða heilagt, N. G. L. i. 349; meðan sýnkt (sic) er … þegar syngt er, 380; mod. Icel. sounded, sýnt og heilagt; á sýknum dögum, Gþl. 80; sœknum dagum, N. G. L. i. 385; nú er eigi langt til morguns ok er þá sýkn dagr, Ó. H. 118, Fms. iv. 265.